Bardzo przyjemny debiut w nowej dla mnie dziedzinie sportowo-turystycznej. Dawniej kiedy spoglądałem z krzesełka wyciągu na skiturowców wspinających się pod górę na własnych nartach to trochę było mi ich żal, potem powoli to uczucie zostało zastąpione przez zazdrość. Jakoś intuicyjnie wiedziałem, że to coś dla mnie. W sobotę otwarła się dla mnie nowa możliwość korzystania z uroków zimy, już bez wyciągów i wszystkiego co się z tym wiąże. Po tej krótkiej wędrówce nabrałem jeszcze większego szacunku do alpinistów i himalaistów. To chyba pierwszy raz w życiu kiedy spod szczytu wycofałem się z powodu własnej niemocy rezygnując z tych wszystkich, znanych mi przecież, widoków, które tam na nas oczekiwały. To były jedne z milszych urodzin w moim życiu, no gdyby jeszcze tylko nie te 200 zeta i 6 pkt pod Rabką :( PS. Bardzo się cieszę, że mam świrowatych młodszych kolegów.